هزاران سال نوری از زمین دور

کسی در کهکشانهایی که از نور
هزاران سال نوری از زمین دور
به روحم دست می ساید به نجوا
مرا از عشق می سازد که مسحور
مهدی یعقوبی

 

هزاران کشته در فرش خیابان

هزاران کشته در فرش خیابان

پدر شرمنده از یک لقمه نان

گرسنه خواهرم در خانه جان داد

کنار چشم مادر زیر باران

مهدی یعقوبی

شدم عاشق که گویا ناگهانی

افق در دیده ام رنگین کمانی

دلم در سایه سار بیکرانی

به بامم ماه می پاشد گل نور

شدم عاشق که گویا ناگهانی

مهدی یعقوبی

 

پنجم دی

دوباره باز توفان پنجم دی
خروش و خشم و عصیان پنجم دی
دوباره مشت ها یک مشت گردد
سراسر خاک ایران پنجم دی
مهدی یعقوبی

داستان زندگی من

زدم پر از قفس صبحی مه آلود
سر سروی نشستم بر لب رود
بناگاه از افق زد رعد و برقی
در آتش سوختم گشتم همه دود
مهدی یعقوبی

خداتان آلتی در توی تنبان

نواهاتان دهد تان بوی تعفن
دعاهاتان دهد بوی تعفن
خداتان آلتی در توی تنبان
عباهاتان دهد بوی تعفن
مهدی یعقوبی

وطن عشق است و عشق ایرانم ای عشق

اگر  آزاد یا زندانم ای عشق
تویی در هر نفس  در  جانم ای عشق
به تار و پودمی بود و نبودم
وطن عشق است و عشق ایرانم ای عشق

مهدی یعقوبی

 

 

تو با رای خودت شلیک کردی

شرف برتر جهان از هر چه پوله
سخن روی خیانت بر اصوله
تو با رای خودت شلیک کردی
به قلب میهنت ایران گلوله
مهدی یعقوبی

 

چرا حالت که خوش ایران من نیست

چرا حالت که خوش ایران من نیست
لبت لبخند و دستت نسترن نیست

چرا ای مهد شادی کوچه هایت

به جز تابوت و مرگ و گورکن نیست

مهدی یعقوبی

 

زمان تیری رها در آسمان است

به شاخه بر گل پرپر نگردد

دلم آرام بی دلبر نگردد

زمان تیری رها در آسمان است

کمان دیگر که هرگز بر نگردد

مهدی یعقوبی

 

همای رحمت

دعا بر روی لب شیر خدا کرد

سخن از رحمت بی انتها کرد

سر نهصد یهودی را به یک روز

علی با ذوالفقار از تن جدا کرد

مهدی یعقوبی

 

به بیش از هر چه ویروس خطرناک

به شمشیر و سنان آدم که کشتند
به دستی خونچکان آدم که کشتند
به بیش از هر چه ویروس خطرناک
مذاهب در جهان آدم که کشتند
مهدی یعقوبی

 

بدون تو که خانه گور من شد

شکسته ناگهان تنبور من شد

همه آتش دل رنجور من شد
تو رفتی آه لعنت بر جدایی
بدون تو که خانه گور من شد
مهدی یعقوبی

چکاوک تا که خواند آواز خورشید

نگاهها غرق در اندوه و دردند
دلت را گرگها هر سو بگردند
 چکاوک تا که خواند آواز خورشید
به قلبش ناگهان شلیک کردند
مهدی یعقوبی

 

فرمان شلیک

وطن در بند مشتی بیسواد ست
نظام مملکت روی فسادست
کسی جز رهبری فرمان شلیک
بسوی مردم ایران ندادست
مهدی یعقوبی

 

جهان چشمان خود را بسته بر عشق

کسی از کوچ گنجشکان نگوید
 کسی از مرگ شب بوها نموید
جهان چشمان خود را بسته بر عشق
کسی راز شکفتن را نجوید
مهدی یعقوبی

به سفره جای پول نفت ...

کشد مادر کنار در که فریاد
که نفرین بر نظام ظلم و بیداد
به سفره جای پول نفت جلاد
که خون سرخ فرزند مرا داد
مهدی یعقوبی

 

خدا را شکر امنیت که داریم

گرسنه در دل شبهای تاریم
به دیده اشک خون هر دم بباریم
به منبر می کشد نعره که شیخی:
خدا را شکر امنیت که داریم
مهدی یعقوبی

 

پس از مرگت خیالت تخت باشد

تو نامت روی لب توهین که باشد
کلامت روح و جان را می خراشد
پس از مرگت خیالت تخت باشد
هر ایرانی که بر قبرت بشاشد
مهدی یعقوبی

گران آب و گران برق و گران نان

گران آب و گران برق و گران نان
کشیدند از دو پا حتی که تنبان
از آن عدل علی گفتن به چل سال
که تنها تن فروشی گشته ارزان
مهدی یعقوبی

 

مسلمانان چرا

به مثل گرگ با هم می ستیزند
دمادم خون یکدیگر بریزند
مسلمانان چرا از میهن خویش
به سوی غرب کافر می گریزند
مهدی یعقوبی

به سر عمامه هر گرگی که دارد

زمین و آسمان نکبت ببارد
به سر عمامه هر گرگی گذارد
هر آنکس فاسد و دزد و قرمساق
در ایران پست بالاتر که دارد
مهدی یعقوبی

تو را می بینمت تا من که در راه

تو را می بینمت تا من که در راه

چکاوک میشوم از شوق ناگاه

به لبخندت که بال و پر در آرم

جهانم می شود زیبا و دلخواه

مهدی یعقوبی

 

زمان چون گورکن آرام آرام

به تیک و تاک ساعت ها به دیوار
عبور ابرها فرق سپیدار
زمان چون گورکن آرام آرام
که دفنم می کند در زیر آوار
مهدی یعقوبی

دروغ اما چرا

وعید و وعده ها از دم  که پوشال
همه دزد و عبا بر دوش و رمال
دروغ اما چرا از برکت شیخ!؟
که سن تن فروشی گشته ده سال

نگاهت میدرخشد مثل الماس

لطیفی مثل گلبرگ گل یاس

تن و جانت همه از تار احساس

شب تاریک و تار و بی ستاره

نگاهت میدرخشد مثل الماس

مهدی یعقوبی

خدایی می کند ایران که ملا

خدایی می کند ایران که ملا
به تزویر و ریا راند خرش را
نشان مهر پیشانی که یعنی
جنایت زیر  چتر دین و تقوا
مهدی یعقوبی

 

ارابه ران مرگ

هوا سرد و تگرگ و غرش رعد

به هر سو زوزه های باد شبگرد

به لبخندی دویدم رو به ایوان

به در ارابه ران مرگ می زد

مهدی یعقوبی

 

دو چشمانت درخشید و بناگاه

طنینت در دلم مستی که بخشید
به اوج نور از پستی که بخشید
دو چشمانت درخشید و بناگاه
مرا قعر عدم هستی که بخشید
مهدی یعقوبی

بیا بیدار شو در آتش عشق

 سکوتِ مرگ سرمای درونت
هیولاها به صحرای درونت
بیا بیدار شو در آتش عشق
پر از گل کن که دنیای درونت
مهدی یعقوبی

به طبل رعد می کوبم شبانگاه

به زیر ابر پنهان چهره ماه
سکوت و سایه وحشت که در راه
فراز کوهساران زیر باران
به طبل رعد می کوبم شبانگاه
مهدی یعقوبی
 

من اینجایم نمیدانم که اما

کسی نجوا به گوشم ساز کرده است
مرا از بیکران آواز کرده است
من اینجایم نمیدانم که اما
که روحم در کجا پرواز کرده است

هر آن ماهی که از دریا جدا شد

هر آن ماهی که از دریا جدا شد
به مرگی ناگهان عمرش فنا شد
به مثل رود باید عاشقانه
دل دریا غزلخوانان رها شد

مهدی یعقوبی

 

در اینسو فقر و آنسو پول و ثروت

ترور، آدمکشی، جرم و جنایت

فساد و حقه بازی بی نهایت

در اینسو فقر و آنسو پول و ثروت

دهد بوی تعفن این ولایت

مهدی یعقوبی

 

 

به رویایت که پاییزم بهاریست

به رویایت که پاییزم بهاریست
پر از نیلوفر و رقص قناریست
به دریای دلم آبی ترین موج
زلال بیکران روحم که جاریست
مهدی یعقوبی

 

اگر شمشیر ملایان نباشد

به موج خون ما قایق براند 

بجز آدمکشی راهی نداند

اگر شمشیر ملایان نباشد

مسلمانی که در ایران نماند

مهدی یعقوبی

 

چه گفت آیا قناری با گل سرخ

غمش آتش که در دلها بر انگیخت

هوا را ابرهای تیره آمیخت

چه گفت آیا قناری با گل سرخ

که گلهایش به ناگاهان فرو ریخت

مهدی یعقوبی  

فریب

قد و بالای ناز و دلفریب و
به چال گونه اش خال نجیب و
لبش سرخ و نگاهش شهوت آلود
به هر دم میزند بر من نهیب و
مهدی یعقوبی

من و تو

من و تو عاشق و دلبسته هستیم
ز دیوار جدایی خسته هستیم
ازل تا در ابد گل تا به ریشه
به هم در هر نفس پیوسته هستیم
مهدی یعقوبی

 

سرم را میزنم بر صخره با موج

پرستویی شب باران که هستم
پر از زیبایی عریان که هستم
سرم را میزنم بر صخره با موج
غزلخوان در دل توفان که هستم
مهدی یعقوبی

اگه ملا و آخوند پدوفیل

اگه ملا و آخوند پدوفیل
سوارت گشته مث گله  فیل
خودت کردی که اونها رو به دستت
فرو کونت همه تا دسته ی بیل
مهدی یعقوبی

تو اینجا نیستی اما صدایت

 سکوت و ظلمت و چشم انتظاری
به لب میخوانمت با بیقراری
تو اینجا نیستی اما صدایت
بهاران میرسد با هر قناری

مهدی یعقوبی

کسی از قاصدک های بهاری

شب و تاریکی و افسون و نیرنگ
نفیر خسته جغد بد آهنگ
کسی از قاصدک های بهاری
خبر دارد به پشت میله تنگ
مهدی یعقوبی

 

عشق در یک نگاه

به خوابم نیمشب دیدم که ماهی
کشیدم از ته قلبم که آهی
سحر آمد به راهم اتفاقی
شدم عاشق که من در یک نگاهی
مهدی یعقوبی

کتاب های مقدس را بخوانید

سراسر وعده های بچه گانه ست
همه جهل و خرافات و فسانه ست
کتاب های مقدس را بخوانید:
شتر در خواب بیند پنبه دانه ست
مهدی یعقوبی

 

سر افعی که باید زد سرِ سنگ

به مثل شیرهای شرزه در جنگ
سر افعی که باید زد سرِ سنگ
به کنج عافیت تا کی نشستن
رها باید که شد از اینهمه ننگ

مهدی یعقوبی

  

مغول را رو سفید ایران که کردید

وطن را یکسره ویران که کردید

جنایت های بی پایان که کردید

شما عمامه بر سرهای خونخوار

مغول را رو سفید ایران که کردید

مهدی یعقوبی

 

به ساحل رو به دریا پر گشودن

همیشه رفتن و هرگز نخفتن
به آسودن، دمی حتی « نه » گفتن
به ساحل رو به دریا پر گشودن
دل امواج بی پایان شکفتن
 مهدی یعقوبی

خیال عطرآگینت به خونه

دلم بازم تورو کرده بهونه

خیال عطرآگینت به خونه

میخوام از باغ گلگون لبونت

بچینم تا انار دونه دونه

مهدی یعقوبی