سحرگاهان که گنجشکان در آیند

 

پر از نیلوفران راه عبورت 

قدمهای خوش آهنگ  بلورت

سحرگاهان که گنجشکان در آیند 

در ایوان ناگهان بانگ سرورت

مهدی یعقوبی

به لبنان خانه می سازد که ملا

 

خیابانها پر از عکس هیولا

کمرها از غم نان گشته دولا

در ایران مردمانش گور خوابند

به لبنان خانه می سازد که ملا

مهدی یعقوبی

زن همسایه من با دو فرزند

 

در اعماقم که شیری میخروشد

به رگها خون سوزانم بجوشد

زن همسایه من با دو فرزند

تنش را در خیابان می فروشد

مهدی یعقوبی

کسی با نغمه ای اسرار آمیز

کنار برکه سبزی که در باد

پر از آلاله و نیلوفر شاد

کسی با نغمه ای اسرار آمیز

به اوج بیکرانهایم که پر داد

مهدی یعقبی

تخیل های من در گل نشسته

 

در تنگ قفس درهم شکسته

قناری نغمه خوانان پر که بسته

هوا آکنده از عطر بهاران

تخیل های من در گل نشسته

مهدی یعقوبی

به رویایم که دشتی از گل سرخ

 

تو در من کهکشانهایی که رنگی

شکوه بیکران و بیدرنگی

به رویایم که دشتی از گل سرخ

طلوع آرزوهای قشنگی

مهدی یعقوبی

کنار سایه بان خاطراتت

 

نماند از من بجز  عشقت که باقی

به روی لب غزل های فراقی

کنار سایه بان خاطراتت

درون سینه ام عطر اقاقی

مهدی یعقوبی

نگاهت انعکاس روح من بود

 

دلم بی تو دمی هرگز نیاسود

نگاهت انعکاس روح من بود

به قلبم آتش عشقت شب و روز

شقایق میشود دشت تب آلود

مهدی یعقوبی

پدر شرمنده از نان کنج خانه

 

قناری مرده توی آشیانه 

صدای ناله می آید شبانه

در ایوان نم نم باران شب و روز

پدر شرمنده از نان کنج خانه

مهدی یعقوبی

خطر دارد خطر میخانه اینجا

 

خطر دارد خطر میخانه اینجا

سرور و شادی رندانه اینجا

سه تارت را که مخفی کن به خانه

تبر دارد که هر دیوانه اینجا

مهدی یعقوبی

چرا ایران دگر ایران من نیست

 

چرا ایران دگر ایران من نیست

سرای شادی و مهد کهن نیست

مغول ها از چه رو عمامه دارند

بجز تاریکی و گور و کفن نیست

مهدی یعقوبی

هجوم خاطراتت کنج خانه

 

درونم می کشد آتش زبانه

هجوم خاطراتت کنج خانه

قناری ها پس از تو پر کشیدند

شبی اندوهناک از آشیانه

مهدی یعقوبی