دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دوبیتی های من

 

به خوابم باغ های یاس شب بوست

سفرهایی پر از اسرار و جادوست

دوبیتی های من بازآفرینی

که از نجوا دل شب با پرستوست

مهدی یعقوبی(هیچ)

تفنگی منتظر قعر کمینگاه

 

عبور مرغکی تنها شبانگاه

تفنگی منتظر قعر کمینگاه

کسی میخواند با چشمی پر از اشک:

چه بی اندازه غمگینی که ای ماه

مهدی یعقوبی (هیچ)

درختان را به جنگل اره کردند

 

درختان را به جنگل اره کردند

پر از کابوس کوه و دره کردند

پس از آن دست افشان پای کوبان 

در آتشها کباب بره کردند

مهدی یعقوبی(هیچ)

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

چه نقاشی که سحرآمیزه پاییز

 

دلاویز و خیال انگیزه پاییز

از عشق و عاشقی لبریزه پاییز

کران تا بیکران زیبایی ناب

چه نقاشی که سحرآمیزه پاییز

مهدی یعقوبی(هیچ)

چه پاییز دل انگیز و قشنگی

 

درختان در نگاهم رنگ رنگی

سراسر کوه و صحراها پلنگی

طلایی زرد قرمز کهربایی

چه پاییز دل انگیز و قشنگی

مهدی یعقوبی (هیچ)

نه حتی بر سرم سنگ مزاری

 

چه ماند از من بجز مشتی غباری

گل خشکیده ای بر شاخساری

سکوت و سایه سرد و سیاهی

نه حتی بر سرم سنگ مزاری

مهدی یعقوبی (هیچ)

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

همه با هم ولی تنهای تنها

 

همه با هم ولی تنهای تنها

سیاهی در سیاهی کوه و صحرا

غبار مرگ در هر چهره پیدا

چه آمد آی آدمها سر ما

مهدی یعقوبی

پس از مرگت که برگشتی دوباره

 

به خاکت بوسه ای زد یک ستاره

دلت شد قعر ظلمت پر شراره

دو چشمت را به لبخندی گشودی

پس از مرگت که برگشتی دوباره

مهدی یعقوبی  - هیچ

دوبیتی های عاشقانه مهدی یعقوبی

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی (هیچ)

 

دلش از دست آدمها گرفته است

 

کنار در عصای کهنه در دست

غبار غم به روی چهره اش هست

دو تا چشمش نمی بیند که مادر

دلش از دست آدمها گرفته است

مهدی یعقوبی(هیچ)

افقها سرد و دیگر هیچ هیچ هیچ

 

افقها سرد و دیگر هیچ هیچ هیچ

هزاران درد و دیگر هیچ هیچ هیچ

هجوم بیکسی آرامش مرگ

خزان زرد و دیگر هیچ هیچ هیچ

مهدی یعقوبی ( هیچ )

چه دلتنگم چه دلتنگ

 

چه دلتنگم چه دلتنگم چه دلتنگ

بدور از تو که من فرسنگ فرسنگ

لب ساحل به هر موج بلندی

سرم را میزنم بر صخره و سنگ

مهدی یعقوبی (هیچ)

دوبیتی های مهدی یعقوبی ( هیچ ) .

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی

 

دوبیتی ها ی عاشقانه - مهدی یعقوبی

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی

 

دوبیتی های مهدی یعقوبی

 

گل سرخی ستیغ قله کوه

 

هوا سرد و هوا سرد و هوا سرد

صدای زوزه های باد شبگرد

گل سرخی ستیغ قله کوه

شبانگاهان برفی سر بر آورد

مهدی یعقوبی

از اندوهم که در تاریکی شب

 

هوای خانه ام عطر تو دارد

تو را هر خاطره یادم که آرد

از اندوهم که در تاریکی شب

به جایی نم نمک باران ببارد

مهدی یعقوبی

سکون یعنی که گندیدن فسردن

 

غبار تیرگی از جان ستردن

دل خود را به آزادی سپردن

همیشه هر نفس جاری که چون رود

سکون یعنی که گندیدن فسردن

مهدی یعقوبی

شمیم رازقی ها در هوایم

 

شمیم رازقی ها در هوایم

قناری ها در آهنگ صدایم

به دشتی از ستاره در شبانگاه

که بر بال کبوترها رهایم

مهدی یعقوبی

وطن دست یه عده بیسواده

 

وطن دست یه عده بیسواده

فساد و فقر و بیکاری زیاده

چرا از مرگ هر آخوند و ملا

که ایرانی چنین خوشحال و شاده

مهدی یعقوبی

گمانم در جهان پیش از تولد

 

به زیر ماه شبها می غنودم

دل از مرغان شیدا می ربودم

گمانم در جهان پیش از تولد

گلی وحشی به کوهستان که بودم

مهدی یعقوبی

شمیم خاطراتت دشت شبگیر

 

درختان صنوبر در تصاویر

شمیم خاطراتت دشت شبگیر

نشسته در رواق سرد و خاموش

من از کوچ پرستوها که دلگیر

مهدی یعقوبی

دل من میطپد چون بچه آهو

 

فراز شاخه های خشک گردو

کلاغی در دل شب بی هیاهو

به دام افتاده در صحرای خاموش

دل من میطپد چون بچه آهو

مهدی یعقوبی

قناری ها دقیقا ساعت پنج

 

گلی زیبا که در منقار کردند

به هم بر شاخه ها دیدار کردند

قناری ها دقیقا ساعت پنج

به آوازی مرا بیدار کردند

مهدی یعقوبی

به روی شاخه ها تیغ و تبر بود

به روی شاخه ها تیغ و تبر بود

به جنگلها که آتش شعله ور بود

به هنگام اذان در زیر باران

به دار آویخته مرغ سحر بود

مهدی یعقوبی

برادر خواهرم خورشید و ماهند

شقایقها به دشت باور من

قناریها که بر بام و در من

برادر خواهرم خورشید و ماهند

در اوج آسمان بال و پر من

مهدی یعقوبی

در عالم مرغکی بی آشیانم

 

در عالم مرغکی بی آشیانم

دل شب شعله ور آواز خوانم

نشسته تیر زهرآگین گلویم

دو تا کرکس فراز آسمانم

مهدی یعقوبی

به گورستان خاموشی شب سرد

 

نه از مرغان کسی گیرد سراغی

نه عطر رازقی ها مانده باغی

به گورستان خاموشی شب سرد

می افروزم به آوازم چراغی

مهدی یعقوبی

به دندان بچه آهو را پلنگی

 

به چنگالش گلویش را که افشرد

خروشی از جگرگاهش بر آورد

به دندان بچه آهو را پلنگی

بسوی آشیان خود که میبرد

مهدی یعقوبی

تو اینجا نیستی من اشک ریزان

 

صدای باد می پیچد به هر سو

چراغی میزند در کلبه سوسو

تو اینجا نیستی من اشک ریزان

گلی را روی ایوان می کنم بو

مهدی یعقوبی

دل آکنده از دردم شبانگاه

 

پرستویی به خون بال و پری زد

در آه و ناله شیون مادری زد

دل آکنده از دردم شبانگاه

ستیغ کوهساران تندری زد

مهدی یعقوبی

برای حفظ قدرت پیش دشمن

 

بگا ملا دهد ایمان خود را

لگد محکم زند پیمان خود را

برای حفظ قدرت پیش دشمن

به پایین می کشد تنبان خود را

مهدی یعقوبی

به کوهستان عقابی تیر خورده

 

هجوم ابرها از هر کران بود

کبود و تیره سقف آسمان بود

به کوهستان عقابی تیر خورده

به فکر جوجه ها در آشیان بود

مهدی یعقوبی

خیالت در شبانگاهان برفی

 

نسیم بالهایت بر پر من

حضورت هر نفس در گستر من

خیالت در شبانگاهان برفی

سرانگشت نوازش بر سر من

مهدی یعقوبی

منه دیوانه یک دیوانه ای را

 

به روز و شب سراسر بیقرارم

دمادم لحظه ها را می شمارم

منه دیوانه یک دیوانه ای را

که با بود و نبودم دوست دارم

مهدی یعقوبی

بزن طبال بر طبلت دگر بار

 

بیا بشکن به خشم  آیینه ها را

بدم در سینه چرکین کینه ها را

بزن طبال بر طبلت دگر بار

برقصان شادمان بوزینه ها را

مهدی یعقوبی

قطار عمر من زد روی ترمز

 

نگاهم پشت شیشه رو به جاده

کسی در انتظارم ایستاده

قطار عمر من زد روی ترمز

یکی گفتا که آقا شو پیاده

مهدی یعقوبی

به زیر چتر سبز خاطراتت

 

کمی افسرده و زار و غمینم

هزاران بغض سنگین در طنینم

به زیر چتر سبز خاطراتت 

شب باران در ایوان می نشینم

مهدی یعقوبی

گل سرخی میان بازوانم

 

تو تنها تکیه گاهی در جهانم

طنین چشمه ها روح و روانم

به شبهای سیاه و وحشت انگیز

گل سرخی میان بازوانم

مهدی یعقوبی

در آبی ها که از مرغان خبر نیست

 

در آبی ها که از مرغان خبر نیست

بهارانست و از گلها اثر نیست

نه احساسی نه رویایی نه عشقی

درون سینه ها قلبی دگر نیست

مهدی یعقوبی

به شبگیران دگر چیزی نمانده است

 

گل خورشید پرها را تکانده ست

شقایق عطر نابش را فشانده ست

بخوانید ای چکاوک های زیبا

به شبگیران دگر چیزی نمانده است

مهدی یعقوبی

کسی در برکه خوابم شبانگاه

 

دو چشمانش مرا بیتاب میکرد

جهانم را پر از مهتاب میکرد

کسی در برکه خوابم شبانگاه

گل نیلوفری پرتاب میکرد

مهدی یعقوبی

برو برگرد افغانی به خاکت

 

هزاران غم که در چشمان پاکت

درون سینه قلب چاک چاکت

شرف یک قطره ملاها ندارند

برو برگرد افغانی به خاکت

مهدی یعقوبی

شبم رنگین که از عشقی معطر

 

شبم رنگین که از عشقی معطر

مناظر  بی نهایت روحپرور

هوا آکنده از رازی دل انگیز

سرم بر شانه ات زیر صنوبر

مهدی یعقوبی

دو خواهر را پس از صیغه که ملا

 

پدر در خانه با مشت فشرده

کنار مادرم افتاده مرده

دو خواهر را پس از صیغه که ملا

زیارت با خودش مشهد که برده

مهدی یعقوبی

دو تا کفتار پی در پی بجنگند

 

کمین هر گوشه ای ببر و پلنگند

به پشت بیشه ها پنهان تفنگند

برای بچه آهویی که زخمی

دو تا کفتار پی در پی بجنگند

مهدی یعقوبی

دوازده سالشه حاجی تو شصتی

 

دوازده سالشه حاجی تو شصتی

چه اندازه چقدر آیا که پستی

به سر تا پای منحوسش که ریدم

خدایی را که عمری می پرستی

مهدی یعقوبی

شرف وقتی که رفت از کف دوباره

بدون عشق عالم سر نگردد

گذشته خوب و بد، دیگر نگردد

شرف وقتی که رفت از کف دوباره

که هرگز هرگز هرگز بر نگردد

مهدی یعقوبی

بتاران روی بامم ابرها را

 

بیا لبریز از نیلوفرم کن

پر از رنگین کمان دور و برم کن

بتاران روی بامم ابرها را

به دریای نگاه آبی ترم کن

مهدی یعقوبی

تبرداران

 

به زیر سایه سبزم نشستند

دو چشمان را به آرامش که بستند

برای شعله آتش شبانگاه

تبر بر کف مرا درهم شکستند

مهدی یعقوبی

که میداند چکاوکها چه هنگام

 

افقها تیره و تاریک و سردند

نگاهها مملو از اندوه و دردند

که میداند چکاوکها چه هنگام

به دشت و کوه و صحرا بر که گردند

مهدی یعقوبی

اگر یک زن که با مردی بخوابد

 

اگر یک زن که با مردی بخوابد

دگر باید که کشکش را بسابد

وگر مردی که با صد زن بخوابد

خودش را مردتر بی شک بیابد

مهدی یعقوبی

طلسم شب سحرگاهان شکسته

 

طلسم شب سحرگاهان شکسته

قناری از قفس شادان که رسته

پل رنگین کمان بر دشت و صحرا

غزلخوانان پس از باران نشسته

مهدی یعقوبی

قفس

 

 

بهاران می رسد از هر کرانه

درختان دشت و صحرا پر جوانه

چکاوک مرده اما سرد و خاموش

که در کنج قفس بی آب و دانه

مهدی یعقوبی