به دشت شب که با شولای خورشید

همخوانهای سایشی و آواهای شعری در دوبیتی هایم
در این دوبیتی از سایش لثوی « ش » استقاده کرده ام

شرار شعله آتشفشانم
در آتش شد به شبگیر آشیانم
به دشت شب که با شولای خورشید
شقایق های وحشی می نشانم

مهدی یعقوبی

 واج آرایی، به تکرار یک یا چند واج صامت یا مصوت می گویند . اگر این صورتبندی کلیشه ای یعنی جوش دادن مکانیکی کلمات نباشد و با تبحر در مضمونی غنی صورت پذیرد بر تاثیر شعر می افزاید و نغمه های حروف و توازن صوتی مانند رشته موجهایی زلال و آهنگین ذهن خواننده را با خود به سمت و سوی سواحل سبز و عطرآگینش می برد.
در اشعار بزرگان شعر فارسی ما گاها با این واج آرایی البته در شکل بسیط در مصرع یا بیت مواجه می شویم . اما بصورت مدون صورت نپذیرفته است.
شعر معروف منوچهری که واج خ و ز در آن تکرار شده است از این نمونه است که نشان میدهد شاعر آگاهانه تکرار چند واج صامت یا مصوت را بکار برده است . 

این بیت با تکرار واج خ و ز  بازتابی آهنگین و تصویری از خزان است.
خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است