دوبیتی صد و هشتم - مهدی یعقوبی

من آن چوپان به دشت آسمانم

به هر شب تا سحر نی بر لبانم

به هی هی گله گله ابرها را

به  صحراهای بی باران  برانم

دوبیتی صد و هفتم - مهدی یعقوبی

زنم، یک برده در بازارکارم

از آغاز  تولد  در  حصا رم

به حکم آیت الله های خونخوار

در ایران میکنندم سنگسارم

دوبیتی صد و ششم مهدی یعقوبی

خبر در سینه ام آتش بر انگیخت

همه گلهای سرخم بر زمین ریخت

تو رفتی ناگهان در خانه بر سرو

پرستویم خودش را دار آویخت