چه آمد بر سرت ایران غمناک

خرافات و فساد و بنگ و تریاک

فروش آب و خاک و ایدز و سوزاک

زنان صیغه ای ، آخوند ناپاک

چه آمد بر سرت ایران غمناک!؟ 

مهدی یعقوبی

 

خدایش یک وجب زیر شکم بود

همه عمرش که حاجی در حرم بود

دعا بر لب به دنبال صنم بود

عبایش قهوه ای ریشش حنایی

خدایش یک وجب زیر شکم بود
مهدی یعقوبی
 

سنگدل

دو چشمت تا به چشمانم سحرگاه
بناگاه آه قلبم آه آه آه
تو حتی یک نگاهی هم نکردی
به مرگم سنگدل اما که در راه

مهدی یعقوبی

 

 

بر آن بودم مسلمانت نمایم

جهان آواره ام آخر تو کردی

بدر از راه ای دلبر تو کردی

بر آن بودم مسلمانت نمایم

مرا لامذهب و کافر تو کردی

مهدی یعقوبی

میان اینهمه مردانِ نامرد

دو چشمانش که آبی رنگ دریا

به دستانش النگوهای زیبا

میان اینهمه مردانِ نامرد

بدون روسری، شیری تو آیا؟

مهدی یعقوبی

 

در آنجا داعش و اینجا که جاعش

در عالم یک خدا را می پرستند

کمر در قتل آزادی که بستند

در آنجا داعش و اینجا که جاعش

دو روی سکه ای واحد که هستند

مهدی یعقوبی

 

تو از راه سحر کی می رسی کی

سر کوه ای دل ای دل می زنم نی

تو از راه سحر کی می رسی کی

به کوهستان صدای رعد و برق است

به اسبم می زنم بر قله ها هی

مهدی یعقوبی

نیوتن با فرو افتادن سیب

تو پایانی که بر اندوه و دردم

گل خورشید در شبهای سردم

نیوتن با فرو افتادن سیب

به چشمت عشق را من کشف کردم!؟ 

مهدی یعقوبی

 

فقط یک آرزو

تمام عمر بودن جستجویت

تمام لحظه ها در گفتگویت

به رویاها در آغوشت کشیدن

فقط یک آرزو لبخند رویت

مهدی یعقوبی

 

کبوترها چرا بی اعتمادند

عواطف از چه رو در انجمادند

کبوترها چرا بی اعتمادند

همانهایی که کشتندم به گریه

به روی سنگ قبرم گل نهادند

مهدی یعقوبی

 

بهاران می رسد آرام آرام

صدای بال مرغان بر سر بام

شکوه رویش گلهای بادام

طلوع چشمه ساران کوهساران

بهاران می رسد آرام آرام

مهدی یعقوبی

تو دشنامی که بر ایران زمینی

تو دشنامی که بر ایران زمینی

جنون و جهل و نفرت آفرینی

تو با آن گور فرعونی که آیا

امام و رهبر مستضعفینی!؟

مهدی یعقوبی

 این دو قبر را با هم مقایسه کنید

هر دو  تبارشان هندی است یکی یعنی گاندی در قلب صدها میلیون مردم جهان نشست و دیگری خمینی نامش در کنار هیتلر و چنگیزخان مغول .
یکی با استعمار انگلیس جنگید و پیروز شد
و دیگری را انگلیسی ها در ایران روی کار آوردند.

 

زنم را برد و گفتا شیخ مکار

دو صد قصر بلوری میدهندم

شراب سرخ زوری میدهندم

زنم را برد و گفتا شیخ مکار

پس از مرگم که حوری میدهندم

مهدی یعقوبی

به گندمزارها در نور شبگیر

به صحرا عاشقی در نی زدن بود

خیالت عطر ناب نسترن بود

به گندمزارها در نور شبگیر

وزان آوازخوانان روح من بود

مهدی یعقوبی

تمنای گناه

شب تاریک و تیره روی ماهت
به پشت پنجره برق نگاهت
اشارات لب و دندان و ابرو

به لبخندت تمنای گناهت

مهدی یعقوبی

تو می آیی

قناری های زیبا در ترانه

شراب کهنه ای در کنج خانه

تو می آیی و از شادی که گشته است

درخت سیب سرخم پر جوانه

مهدی یعقوبی

 

پری از قاصدک

لب ایوان به رویایت نشستم

میان اشک چشمم را که بستم
به لب نامت که آوردم بناگاه
پری از قاصدک افتاد دستم

مهدی یعقوبی
 

هوا ابری دلت آیا گرفته

قفس راه تماشا را گرفته
بغل زانوای غم دنیا گرفته
دو تا تار سفیدی روی مویت
هوا ابری دلت آیا گرفته
مهدی یعقوبی

قناری را نمی فهمند اینجا!؟

نفسها سرد و دلها سنگ خارا

تبسم روی لبها گشته رویا

برو برگرد از راهت بهارا

قناری را نمی فهمند اینجا!؟

مهدی یعقوبی