تو میایی و من تشویش دارم

گلی در پشت در با خویش دارم
نگاهی منتظر در پیش دارم
نفس هایت ، صدایت ، رنگ و بویت
تو میایی و من تشویش دارم
مهدی یعقوبی

برای خاطرات ابری اش چتر

برایش یک سبد رویا گرفتم

غزل از قمری شیدا گرفتم

برای خاطرات ابری اش چتر

در آغوشش لب دریا گرفتم

مهدی یعقوبی

تب شهوت به چشمش موج می زد

کنارش جرعه ای می نوش کردم

به نجوای لطیفش گوش کردم

تب شهوت به چشمش موج می زد

چراغ خانه را خاموش کردم

مهدی یعقوبی

دو تا آئینه در خط موازی

به لبهایم نوای دلنوازی

به ژرفایم طنین چنگ و سازی

ازل تا در ابد عاشق من و تو

دو تا آئینه در خط موازی

مهدی یعقوبی

تو را من بیش از مجنون به لیلی

دمادم دوستت دارم که خیلی
رگ و روحم خروشان مثل سیلی
به تار و پودم و بود و نبودم
تو را من بیش از مجنون به لیلی

مهدی یعقوبی

هنوزم بادبادک توی دستم

هنوزم کودکی شیدا که هستم

به زیر سایه ی رویا نشستم

پس از عمری دویدن جاده عمر

هنوزم بادبادک توی دستم

مهدی یعقوبی

همه مردم خدا را من بتی را می پرستم

من آری مشرک و کافر که هستم

به رویای دو چشمش مست مستم

 همه مردم خدا را من بتی را

که با رخسار زیبا می پرستم

مهدی یعقوبی

به زیر چتر رویای قناری

شبی نیلوفری در بیشه زاری
فراز شاخه سبز اناری
گشودم پر به نجوای زلالی
به زیر چتر رویای قناری

مهدی یعقوبی

 

تو را بوسیدم و بت ها فرو ریخت

نگاهت در نگاهم تا در آمیخت

لهیب آتشی جانم بر انگیخت

دم مسجد به تابوهای وحشت

تو را بوسیدم و بت ها فرو ریخت

مهدی یعقوبی

 

بگو بابا خدا آیا که مرده است

کسی خورشید را از خانه برده است

به روی سفره نانم را که خورده است

گرسنه کودکم گفتا دم مرگ:

بگو بابا خدا آیا که مرده است

مهدی یعقوبی

 

زیارت با خودش حاجی طلا برد

 همسران!؟ مکرمه

زیارت با خودش حاجی طلا برد
زنان صیغه ای سوقاتش آورد
دعا بر لب خدا را شکر میکرد
گرسنه کودک همسایه اش مرد
مهدی یعقوبی

نکاح ایرانیان یعنی همان فاک
دهی پولی که تا سکست شود پاک
اگر کاندوم فراموشت که گردد
خدا ناکرده می گیری که سوزاک 

مهدی یعقوبی

به لبخندی زنم زانو به پیشش

بر آنم تا شوم من قوم و خویشش

در آیم مذهب و آیین و کیشش

به یک انگشتری زیبا سحرگاه

به لبخندی زنم زانو به پیشش

مهدی یعقوبی

 

انار گونه اش ترکیده از شوق

به روی شانه مویش تابدار است

دلش همچون دل من بیقرار است

انار گونه اش ترکیده از شوق

نگاهش خواهشی دیوانه وار است

مهدی یعقوبی

روز مبادا

به خاطر نامتان را می سپاریم

به تک تک روز و شبها می شماریم

جنایتکارها روز مبادا!؟

ز پا تنبانتان را ما در آریم

مهدی یعقوبی

تو وقتی نیستی

هوا سرد است و باران دانه دانه

به چشمانم که می بارد شبانه

تو وقتی نیستی آخر چگونه

چرا باید که بر گردم به خانه!؟

مهدی یعقوبی

 

هنوز اما

 مرا کنج قفس ظلمت نشانده
به جرم عاشقی از خانه رانده
نشسته برف بر مویم به غربت
هنوز اما دلم پیشت که مانده

دو چشمت معبد راز و نیازند

دو چشمت معبد راز و نیازند

به لبخندت که چنگ و نی بسازند

النگوهای تو موسیقی عشق

به هنگام عبورت می نوازند

مهدی یعقوبی

 

گودرز و شقایق

تو یک شمشیر چوبی در غلافی

کنار گود در لاف و گزافی

تو گودرز و شقایق را به چهل سال

به هم با جادو و جنبل ببافی

مهدی یعقوبی

یکی از سنت های مردهای مسن اما مسلمان و مومن ایرانی

به لب نام خدا هر دم بر آرد

عبا وقت نمازش می گذارد

غضنفرخان پنجاه و دو ساله

زن ده ساله اما خانه دارد

مهدی یعقوبی

اماما خانه مجانی ات کو

اماما خانه مجانی ات کو

وعید و وعده ی تنبانی ات کو

جهنم حال و احوالت چطور است

رفاه و دوره ارزانی ات کو

مهدی یعقوبی

 

سرانگشتان باران روی شیشه

شب خاکستری، مه دور بیشه

سرانگشتان باران روی شیشه

به موج اشک، پژواک صدایت:

« تو را من دوستت دارم همیشه » 

مهدی یعقوبی

 

حریر شانه هایت تکیه گاهم

تو خورشیدی فروزان در نگاهم
افقهای قشنگ و دلبخواهم
پناه بی کسی هایم خیالت
حریر شانه هایت تکیه گاهم
مهدی یعقوبی

شراب سرخ شیرازم لب تو

سراسر هستی ام تاب و تب تو

شدم کافر به راه مذهب تو

می ام دیگر نمی بخشد که مستی

شراب سرخ شیرازم لب تو

مهدی یعقوبی