پیله خاموشی

به رگها خونتان خشکیده گویا

درون سینه تان دل سنگ خارا

دماوند از جنایت ها تکان خورد

شما در پیله خاموشی اما

مهدی یعقوبی

 

تو را در قلب خود احساس ...

کبوترهای وحشی بر سر چاه
دو تا میخک به گلدانی به درگاه
دو دستم را به دستانت گرفتی
تو را در قلب خود احساس ناگاه

مهدی یعقوبی

 

کسی می فهمد آیا!؟ با شمایم

به کهساران زلال چشمه ساران
شکوه رقص گلها  زیر باران
کسی می فهمد آیا! با شمایم!؟
چه میخواند چکاوک در بهاران

مهدی یعقوبی

 

چراغ

تویادت گرمی کاشانه ام بود

شراب سرخ در پیمانه ام بود

نگاهت در شب تاریک اندوه

چراغی در دل دیوانه ام بود

مهدی یعقوبی

 

چرا چشمی !؟

چرا دلها چنین تاریک و سردند
چرا بیهوده دور خود بگردند
چرا چشمی نمی بیند به جنگل
که آهوهای وحشی بچه کردند
مهدی یعقوبی

 

هنوزم

تو تار و پودمی بود و نبودم

ترنم های مستی در وجودم

هنوزم در دو چشمانم همانی

که من در بار اول دیده بودم

مهدی یعقوبی

کسی میداند آیا!؟

خروسان در سحرگاهان که خفتند
هنوزم لانه گنجشکان نهفتند
کسی میداند آیا دشت و صحرا
شقایقها و شب بوها شکفتند

مهدی یعقوبی

چراغی نیمشب در معبر من

چراغی نیمشب در معبر من

وزان عطرت که در دور و بر من

در آوار تگرگ و باد وحشی

پرت در آشیان روی سر من

مهدی یعقوبی

سه دوبیتی تازه

اگر سیل بلا در میهن ماست

غم نان چهره مردم که پیداست

وگر تا خرخره زیر خرافات

فقط تنها دلیلش شیخ و ملاست

مهدی یعقوبی