نرو در انتخابات و نشو خر

بد و بدتر ز هم فرقی ندارند

به سرتا پا همه از یک تبارند

نرو در انتخابات و نشو خر

که رای ات را به ماتحتت گذارند

مهدی یعقوبی

 

کسی هرگز نمی آید که ای دوست

نشسته ابر سنگین بر سر ماه

صدای زوزه های گرگ و روباه

کسی هرگز نمی آید که ای دوست

بیا با من قدم بگذار در راه

مهدی یعقوبی

 

تو پشت پنجره من توی کوچه

طنین پای گل اعماق ریشه

شکوه رقص گنجشکان به بیشه

تو پشت پنجره من توی کوچه

میان ما فقط تنها که شیشه

مهدی یعقوبی

 

نامه

هوای خانه ام سرد و مه آلود

دلم بی تو دمی حتی نیاسود

به گریه نامه ات را باز کردم

گلی در آن به عطر بوسه ات بود

مهدی یعقوبی

 

به هنگام فرار از مرز

دو چشمش را که ابر تیره آمیخت

در آغوشم میان گریه آویخت

به هنگام فرار از مرز مادر

شراب سرخ در پشت سرم ریخت!؟

مهدی یعقوبی

 

بیا اول جهان انسان که باشیم

به هر آیین و دین ای جان که باشیم
بیا اول جهان انسان که باشیم
بلوچ و ترک و کرد و گیلک و فارس
در آغوش وطن ایران که باشیم

مهدی یعقوبی
 

همیشه در شدن، رود روان باش

سرود صاعقه در آسمان باش
به دشت و کوه و صحرا ارغوان باش
بترس از لذت بودن به مرداب
همیشه در شدن، رود روان باش
مهدی یعقوبی

اشک نسترن

به روی پیکر سردم کفن بود

صدای گامهای گورکن بود

سر قبرم به گریه با گل سرخ
به زیر چتر باران نسترن بود

مهدی یعقوبی

 

چرا یک میکده ایران نداریم

گلی در خانه بر ایوان نداریم

به جز تابوت و قبرستان نداریم

هزاران مسجد و بتخانه داریم

ولی یک میکده ایران نداریم

مهدی یعقوبی

 

فریب

چه من محزون و تنها و غریبم

نشد جز اشک و آه عالم نصیبم

پناه بی کسی هایم ، خدا هم

مرا با حوریان داده فریبم

مهدی یعقوبی

 

عید قربان یا جشن خون

چه میشد زندگی را پاس دارند
به لبها نغمه شادی برآرند
نمی شد عید قربان جای کشتار
مسلمانانِ عالم گل بکارند

مهدی یعقوبی

چرا من می رود یادم که گاهی

زلال رودهای نغمه خوانم

خیال نسترنها آشیانم

چرا من می رود یادم که گاهی

عقاب دشت های آسمانم

مهدی یعقوبی

 

تیر زمان

بهار عمر من رو در خزان است

به رویم برف سنگین بی امان است

شتابان میروم با سرعت نور

رها در پشت من تیر زمان است

مهدی یعقوبی

 

هر از گاهی که غمگینت ببینم

به خارستان غربت نازنینم

هر از گاهی که غمگینت ببینم

فراز کوهها پر می گشایم

کنارت روی ایوان می نشینم

مهدی یعقوبی

 

دلیل این حکومت های فاسد

به هر سو چوبه ی اعدام بر پاست

سکوت سرد گورستان که بر جاست

دلیل این حکومت های فاسد

که تنها بی تفاوت بودن ماست

مهدی یعقوبی

 

چرا من آشیان هرگز ندارم

چرا تاریک و تیره روزگارم

چرا من آشیان هرگز ندارم

به روی شاخه ای خشکیده در برف

سرم را زیر بالم می گذارم

مهدی یعقوبی

 

سگ

جماعت هر دم هورا می کشیدند
غریو مرگ بادا می کشیدند
دو تا مومن که با فریاد شادی
در آتش یک سگی را می کشیدند
مهدی یعقوبی

 

چه بی اندازه دلبر دیر کردی

مرا با رفتنت دلگیر کردی

هزاران سال و ماهم پیر کردی

به اشک و بغض تنهایی که مُردم

چه بی اندازه دلبر دیر کردی!؟

مهدی یعقوبی