خدایی می کند ایران که ملا

خدایی می کند ایران که ملا
به تزویر و ریا راند خرش را
نشان مهر پیشانی که یعنی
جنایت زیر  چتر دین و تقوا
مهدی یعقوبی

 

ارابه ران مرگ

هوا سرد و تگرگ و غرش رعد

به هر سو زوزه های باد شبگرد

به لبخندی دویدم رو به ایوان

به در ارابه ران مرگ می زد

مهدی یعقوبی

 

دو چشمانت درخشید و بناگاه

طنینت در دلم مستی که بخشید
به اوج نور از پستی که بخشید
دو چشمانت درخشید و بناگاه
مرا قعر عدم هستی که بخشید
مهدی یعقوبی

بیا بیدار شو در آتش عشق

 سکوتِ مرگ سرمای درونت
هیولاها به صحرای درونت
بیا بیدار شو در آتش عشق
پر از گل کن که دنیای درونت
مهدی یعقوبی

به طبل رعد می کوبم شبانگاه

به زیر ابر پنهان چهره ماه
سکوت و سایه وحشت که در راه
فراز کوهساران زیر باران
به طبل رعد می کوبم شبانگاه
مهدی یعقوبی
 

من اینجایم نمیدانم که اما

کسی نجوا به گوشم ساز کرده است
مرا از بیکران آواز کرده است
من اینجایم نمیدانم که اما
که روحم در کجا پرواز کرده است

هر آن ماهی که از دریا جدا شد

هر آن ماهی که از دریا جدا شد
به مرگی ناگهان عمرش فنا شد
به مثل رود باید عاشقانه
دل دریا غزلخوانان رها شد

مهدی یعقوبی

 

در اینسو فقر و آنسو پول و ثروت

ترور، آدمکشی، جرم و جنایت

فساد و حقه بازی بی نهایت

در اینسو فقر و آنسو پول و ثروت

دهد بوی تعفن این ولایت

مهدی یعقوبی

 

 

به رویایت که پاییزم بهاریست

به رویایت که پاییزم بهاریست
پر از نیلوفر و رقص قناریست
به دریای دلم آبی ترین موج
زلال بیکران روحم که جاریست
مهدی یعقوبی

 

اگر شمشیر ملایان نباشد

به موج خون ما قایق براند 

بجز آدمکشی راهی نداند

اگر شمشیر ملایان نباشد

مسلمانی که در ایران نماند

مهدی یعقوبی

 

چه گفت آیا قناری با گل سرخ

غمش آتش که در دلها بر انگیخت

هوا را ابرهای تیره آمیخت

چه گفت آیا قناری با گل سرخ

که گلهایش به ناگاهان فرو ریخت

مهدی یعقوبی  

فریب

قد و بالای ناز و دلفریب و
به چال گونه اش خال نجیب و
لبش سرخ و نگاهش شهوت آلود
به هر دم میزند بر من نهیب و
مهدی یعقوبی

من و تو

من و تو عاشق و دلبسته هستیم
ز دیوار جدایی خسته هستیم
ازل تا در ابد گل تا به ریشه
به هم در هر نفس پیوسته هستیم
مهدی یعقوبی

 

سرم را میزنم بر صخره با موج

پرستویی شب باران که هستم
پر از زیبایی عریان که هستم
سرم را میزنم بر صخره با موج
غزلخوان در دل توفان که هستم
مهدی یعقوبی

اگه ملا و آخوند پدوفیل

اگه ملا و آخوند پدوفیل
سوارت گشته مث گله  فیل
خودت کردی که اونها رو به دستت
فرو کونت همه تا دسته ی بیل
مهدی یعقوبی