هر آنکس صیغه شد من شک که دارم

اگر زیباترین دختر که گردد

وگر پا تا به سر از زر که گردد

هر آنکس صیغه شد من شک که دارم

دگر از تن فروشی بر که گردد

مهدی یعقوبی

معلم گفت نان دیگر که او را

 

خروشش را که خشماگین شنیدند

به بندش در خیابانها کشیدند

معلم گفت نان دیگر که او را

کلاس درس شاگردان ندیدند

مهدی یعقوبی

تو باشی هر کجا آبی جهان است

 

به جانم عطر لادنها نهان است

قناری در گلویم نغمه خوان است

هوا خاکستری فرقی ندارد

تو باشی هر کجا آبی جهان است

مهدی یعقوبی

دو صد لعنت به این شهری که در آن

 

دگر لبخند جز افسانه ای نیست

دل شب نعره مستانه ای نیست

دو صد لعنت به این شهری که در آن

شراب و شادی و میخانه ای نیست

مهدی یعقوبی

به کنج بی کسی

 

دو تا چشمت مرا مجذوب میکرد 

در اعماق دلم آشوب میکرد

به کنج بی کسی حال بدم را

به لبخندی که بر لب خوب میکرد

مهدی یعقوبی

آشیان

 

نگاهم خسته اما مهربان است

پر از موسیقی رود روان است

به شبهای پر از توفان دل من

برای قاصدکها آشیان است

مهدی یعقوبی

57

 

به لبها نعره از جان می کشیدند

نفیر مرگ و عصیان می کشیدند

به شادی تن فروشان را در آتش

که دینداران خیابان می کشیدند

مهدی یعقوبی

انعکاس روح

 

به مثل عطر گل جانم نشستی

به رویایت روم در حال مستی

زلال چشمه ساری در رگانم 

تو گویی انعکاس روحم هستی

مهدی یعقوبی

به شبگیران که در بانگ خروسان

 

دل من آشیان عشق جاوید

همه بود و نبودم نور امید

به شبگیران که در بانگ خروسان

عقاب آسمانم دشت خورشید

مهدی یعقوبی

بتی در معبد خاموش قلبم

 

دلیل میگساری های من بود

به راز گریه زاری های من بود

بتی در معبد خاموش قلبم

قرار بیقراری های من بود

مهدی یعقوبی

فقط ده سالشه حاجی تو شصتی

 

فقط ده سالشه حاجی تو شصتی

چه اندازه چقدر آیا که پستی

به سر تا پای منحوسش که ریدم

هر آنکس را به عالم می پرستی

مهدی یعقوبی

به هرم نیستی در خواب رفتن

 

سفر با چهره ای شاداب رفتن

ازین دنیای پر اعجاب رفتن

دو چشم خویش را بستن همیشه

به هرم نیستی در خواب رفتن

مهدی یعقوبی

سرش دائم به روی شانه ام بود

 

سرش دائم به روی شانه ام بود

شبانگاهان چراغ خانه ام بود

نفس هایش در آغوشم گل سرخ

تپش های دل دیوانه ام بود

مهدی یعقوبی

تو در ژرفای توفان ساحل من

 

تو در ژرفای توفان ساحل من

دلیل بودنم آب و گل من

شب وحشت به چشمم پرتو نور

زمستانها که گرمای دل من

مهدی یعقوبی

خیابان مرده ای را دیده بودم

 

به پشت ابر تیره ماه می رفت

عقابی خسته بی همراه میرفت

خیابان مرده ای را دیده بودم

به زیر چتر باران راه می رفت

مهدی یعقوبی

کسی مهر و محبت مذهبش نیست

 

کسی مهر و محبت مذهبش نیست

کسی عشق شقایق بر لبش نیست

قناری در قفس افتاد و جان داد

چرا اصلا کسی تاب و تبش نیست

مهدی یعقوبی

پس از تو آه لعنت بر جدایی

 

پس از تو تیره عالم ناگهان شد

بهارانم که در چنگ خزان شد

پس از تو آه لعنت بر جدایی

که قبرستان خاموشی جهان شد

نمی پرسد کسی حال قناری

 

چه وحشتناک روز و روزگاری

چه ایام سیاه و پر غباری

نمی پرسد کسی حال قناری

همه از سایه های هم فراری

مهدی یعقوبی

بگورستان بدل شد میهن من

 

به روز و شب که آه و اشک و شیون

بتن رخت عزا سر روی دامن

نفیر مرگ می پیچد به هر سو

بگورستان بدل شد میهن من

مهدی یعقوبی

چرا دیگر گلی در خانه ای نیست

 

چرا دیگر گلی در خانه ای نیست

به کوه و دره ها پروانه ای نیست

کسی عاشق نمی گردد دوباره

سراسر میهنم میخانه ای نیست

مهدی یعقوبی

بزن خود را که ایرانی تو در خواب

 

وطن افتاده در چنگال گرداب

به لب هر دم: مرا دریاب دریاب

تو حق داری فرو کن پنبه در گوش

لب ساحل بزن خود را که در خواب

مهدی یعقوبی

به ساعتها بگویید

 

به جز مستی جهان مرهم ندارد

گلی خوشبوتر از مریم ندارد

دمادم گوش ساعتها بگویید 

که عشق هرگز زمان عالم ندارد

مهدی یعقوبی

دو تا قلب جدا از هم بناگاه

 

بهاران دشتها رنگین که گشتند

پر از آلاله و نسرین که گشتند

دو تا قلب جدا از هم بناگاه

یکی با بوسه ای شیرین که گشتند

مهدی یعقوبی

دلم در آسمان ابر خزانی

 

دلم در آسمان ابر خزانی

در اقیانوسی از غم جاودانی

میان موج و طوفان های هائل

نمی بینم که از ساحل نشانی

مهدی یعقوبی

به رقص گل که در باران بیندیش

 

به رقص گل که  در باران بیندیش

به عطر جنگل گیلان بیندیش

کبوتر باش در ژرفای شبها

به آبی های بی پایان بیندیش

مهدی یعقوبی

سمند سرکش روحم که بی تاب

 

سمند سرکش روحم که بی تاب

کسی میخواندم در نور مهتاب

شد آندم  بی خداحافظ که گردم

بسوی بی نهایت تا که پرتاب

مهدی یعقوبی

تو که رفتی

 

درخت سیب سرخم بی تو پژمرد

قناری بر فراز شاخه افسرد

تو که رفتی کسی از سایه بید

مرا در وسعتی بی انتها برد

مهدی یعقوبی

شنیدم تن فروشان طبق آمار

 

جوانان دلخوشی دیگر ندارند 

از هر چه دین و مذهب در فرارند

شنیدم تن فروشان طبق آمار

در ایران اکثراً  شوهر که دارند

مهدی یعقوبی

غم انگیز و غم انگیز و غم انگیز

 

صدای زوزه های باد پاییز

دل از اندوه بی پایان که لبریز

سرش در زیر پر مرغ شباویز

غم انگیز و غم انگیز و غم انگیز

مهدی یعقوبی

سرم بر شانه ات آرام آرام

 

سکوت دره ها اسرار آمیز

صدای خش خش برگان دل انگیز

سرم بر شانه ات آرام آرام

میان کوچه باغ زرد پاییز

مهدی یعقوبی

جمعه سرد

 

به روی شانه ام کوهی پر از درد

تک و تنها به کنج جمعه سرد

فراز آسمان ابری که تیره

دلم غمخانه پاییزی زرد

مهدی یعقوبی

به مثل عطر خواب صبحگاهی

به مثل عطر خواب صبحگاهی 

شکوه بیکران را در نگاهی

در اوج برکه سبز خیالم

شبانگاهان شبیه قرص ماهی

مهدی یعقوبی

سرانگشتان آهنگین باران

 

به چک چک نغمه شیرین باران

غمم را میدهد تسکین که باران

به روی پنجره در صبحگاهان

سرانگشتان آهنگین باران

مهدی یعقوبی

پریشان کن که موی خوشگلت را

 

پریشان کن که موی خوشگلت را

ببینم تا که روی کاملت را

تو درها را یک و یک قفل کردی

فراموشت که شد قفل دلت را

مهدی یعقوبی

مذاهب در جهان از قول رازی

 

به ظاهر در نظر خوش خط و خالند

به باطن در پی جنگ و جدالند

مذاهب در جهان از قول رازی

سراسر باعث قتل و قتالند

مهدی یعقوبی

هوا سرد و غم انگیز است و خسته

 

هوا سرد و غم انگیز است و خسته

به پشت سر همه پلها شکسته

به روی سیم برقی لخت، تنها

پرستویی که در باران نشسته

مهدی یعقوبی

بدون چتر در رگبار باران

 

عبور ابرها از کوهساران

صدای بادها در بیشه زاران

به رویارو بیابانهای اندوه

بدون چتر در رگبار باران

مهدی یعقوبی

انتقام

 

پس از تو کنج تنهایی اسیرم

گلی خشکیده در دشت کویرم

به روزی انتقامم را که از تو

که با یک بوسه آخر من بگیرم

مهدی یعقوبی

به گنجشکان سلامش را رساندم

 

 به گنجشکان سلامش را رساندم

گلی زیبا که با یادش نشاندم

سحرگاهان به زیر بارش نور

غبار از روح دلتنگم تکاندم

مهدی یعقوبی

فرار

 

هوا سرد و اسارتگاه تاریک

نگهبانان به خواب و ماه تاریک

تمام عمر در فکر فرارم

بیابانهای خشک و راه تاریک

مهدی یعقوبی

بمن تا دوستت دارم که گفتی

 

رخت در دیدگانم ارغوانی

نگاهت  در نگاهم بیکرانی

بمن تا دوستت دارم که گفتی

تو را بوسیدمت من ناگهانی

مهدی یعقوبی

در آغوشت که مُردم زنده ماندم

 

بسویت کوه و صحراها که راندم

گلوی هر چکاوک نغمه خواندم

سحرگاهی رسیدم آشیانت

در آغوشت که مُردم زنده ماندم

مهدی یعقوبی

مرا زیبایی ات افسون که کردست

 

مرا زیبایی ات افسون که کردست

به کوه و دره ها مجنون که کردست

تو رفتی در دلم کوهی فرو ریخت

در اعماقش مرا مدفون که کردست

مهدی یعقوبی

اگر در سینه دلبندی نباشد

 

اگر در سینه دلبندی نباشد

نسیم نرم لبخندی نباشد

بگوییدم چه خواهد شد اگر هیچ

دل عالم خداوندی نباشد

مهدی یعقوبی

سیب

 

شبانگاهان غزلخوانان رسیدم

تو را در خانه ات اما ندیدم

فقط سیبی که از نقاشی تو

به روی شاخه ها رفتم که چیدم

مهدی یعقوبی

غبار

 

عبور سایه ای در کوهسارم

نماند از من جهان حتی غبارم

صدای باد می پیچد دمادم

بگورستان که بر سنگ مزارم

مهدی یعقوبی

چه خواهد شد اگر پسوند اسلام

 

شود آیا وطن ویران نباشد

غم نان شعله ور در جان نباشد

چه خواهد شد اگر پسوند اسلام

که در ایران جاویدان نباشد

مهدی یعقوبی

من از آهنگ باران مست گردم

 

من از آهنگ باران مست گردم

از آب چشمه ساران مست گردم

دل من آشیان قاصدک هاست

از عطر نوبهاران مست گردم

مهدی یعقوبی

سکوت سهره ها در برگریزان

 

به صحراها دو آهوی گریزان

هراسان، ناتوان، افتان و خیزان

به روی شاخه های لخت و عریان

سکوت سهره ها در برگریزان

مهدی یعقوبی

سه تارم را که دینداران شکستند

 

سه تارم را که دینداران شکستند

غل و زنجیر بر دستم که بستند

سرم از تن جدا کردند و آنگاه

به سجده بر خدای خود نشستند

مهدی یعقوبی