دوبیتی سی وپنجم

به توپ وتانکها از ره رسیدند

جگرها مثل کرکسها د ر ید ند

ببینید همکلاسیها ی ما ر ا

جنا یتکا رها درخون کشیدند

دوبیتی سی وچهارم

ولی ِمسلمین گیر م خد ا را

زنی آ تش همه ا یرا ن ما را

چطوراماکه خواهی شست آیا

توا زدستان خودخون«ندا»را

دوبیتی سی وسوم

خیا با نها پرازشیر و پلنگند

سپربا سینه ها پیش تفنگند

علیه بی شر فها با شر فها

به توفانهایی ازآتش بجنگند

دوبیتی سی ودوم

د وبا ره گرگها د ر پچ پچ هستند

به لب باکاسه ای خون مست مستند

د وبا ره با ز با قا نو ن جنگل

به قتل بچه آ هو ها نشستند

دوبیتی سی ویکم

ازعشقت آتشی جا مانده جانم

نمی د ا نم بما نم یا نما نم

میا ن آذ رخشان اوج پرواز

پرم را زیر با را ن می تکانم

دوبیتی سی ام

من عاشق عاشق پروانه ها یم

نسیم صبحگا ها ن بر هو ا یم

به یک شب ما ه را بربام خانه

به ر و ی نر د با نم می ر با یم

دوبیتی بیست ونهم

به زیر آذرخشا ن دشت وصحرا

تک و تنها د رختی توی شبها

تبر ها بر گلو د ر چشم آ هو

به جنگلها گره زد قلب خود را

دوبیتی بیست و هشتم

تورفتی عطرتو د رخانه ما نده

بجا ا زمن کسی د یوا نه مانده

فرا ز شمع ها ی روی ا یو ا ن

درآتش عکس یک پروانه مانده

دوبیتی بیست وهفتم

جنا یتکا رها د ستا نتا ن خون

به دندان لقمه های نا نتا ن خون

به پیشا نی هزا را ن لکه ننگ

نما ز و روزه و قر آ نتا ن خون

دوبیتی بیست وششم

ترا دیدم شبی در عطر شب بو

به جنگل د ر میا ن چشم آهو

تولبخندی زدی گشتم پس ازآن

فر ا ز آ سما نها من پر ستو

دوبیتی بیست و پنجم

اگر ا ز آسما ن با ر ا ن نبا رد

شقا یق دربیا با ن جان سپارد

بگوتوفا ن شده فانوسی از ماه

برا ی مر د قا یقر ا ن بیا ر د

دوبیتی بیست وچها رم

شبی د ر د ره ها ی عطر آ لود

به هنگامی چکاوک درسفربود

به آ غو شم ترا تقد یر آ و ر د

به مثل یک گلی ا فتاده د ر رود

دوبیتی بیست وسوم

ببین برصخره ها دریاخروشید

به د شت خا طرا تم لا له پو شید

به قطره قطره شبنم را تن برگ

غزلخوان دختر خورشید نوشید

دوبیتی بیست ودوم

نمی خوانم به گوش ات آیه وحی

نمی گویم نکن درحق خود سعی

ولی بر قا تلا ن هرگز تو هر گز

اگر یک جو شرف داری نده را ی

دوبیتی بیست ویکم

سر کوه ای دل ای دل میزنم نی

تو از را ه ِ سحر کی میرسی کی

به کوهستان صدای رعدوبرق است

به ا سبم میز نم بر قله ها هی

دوبیتی بیستم

نمی دا نم قفس ا ز چیست آیا

درون سینه شان دل نیست آیا

د ر آ نسوها پرستوها ی آ زاد

هنو ز م آ سما ن آ بیست آ یا

دوبیتی نوزدهم

تومثل نور خورشیدی ببالم

لب با را ن زمین خشکسالم

ترا د ر رمز و رازهرگل سرخ

به آغوشم بگیرم د ر خیا لم

دوبیتی هجدهم

اگر در دشت غربت زیستم من

هنوزم شا پرک با قیستم من

از این ظلم وجنایتها ی خونبار

مسلمانان مسلما ن نیستم من

دوبیتی هفدهم

سحر اعماق شب لبخند میزد

هزاران بوسه برالوند میز د

کسی در باغهای آ رزویش

دلش را با گلی پیو ند میزد

دوبیتی شانزدهم

خیا لم را به شب گلپوش کردم

کنا رت جرعه ای می نوش کردم

تولبخند ی زدی من نرم نرمک

چراغ خا نه را خا موش کر د م

دوبیتی پانزدهم

فر ا ز کو هسا ر ا ن شما لی

نوشتی توی نا مه در چه حالی

ترک خورده ترک ازدوری تو

د ل من مثل گلد ا ن سفا لی

دوبیتی چهاردهم

تموم د شت وصحرا لاله پوشه

خزر با موج موجش میخروشه

نگا کن ما دری فرزند خود رو

برای لقمه ای نون میفروشه

دوبیتی سیزدهم

جها ن آ تشفشا ن د ر پیکر من

شقا یق سر ز د ا ز خا کستر من

سرم را میزنم چون شیشه برسنگ

جنو ن عا شقی گل کرد ه در من

دوبیتی دوازدهم

به ا وج آ سما ن بر روی دریا

کبو تر ها کبو تر ها ی ز یبا

رخ خو رشید را گلگون ببوسید

به جا ی من به ژ ر فا ی قفسها

دوبیتی یازدهم

به عطر خند ه لیلا به درگا ه

به احساس قنا ریها سحرگاه

به رقص خو شه ها ی سبزگندم

بیا بنشین د لم از آسمان ماه

دوبیتی دهم

بیا آبی بکن رنگ جهون رو

بده پر از قفسها کفترون رو

بگو من دوستت دارم دوباره

پرازگل کن تموم کهکشون رو

دوبیتی نهم

شبانگا هان به مسجد د ر نمازند

به خورشید سحرگا ها ن بتا زند

به یک ا لله و ا کبر با تبر ها

زنعش بیگنا ها ن پشته سازند

دوبیتی هشتم

تولبخندت شده بر آسمون ماه

شقایقهای وحشی درخم ر ا ه

بدون ا و ن نگا ه مهر بو نت

نبودهرگز که خورشید سحرگاه

رباعی ششم

د و با ره من تفنگم توی دستم

من آ زا دی من آ زادی پرستم

صد ا ی بمب ونا رنجک بکوچه

جنا یت کا ر ها یعنی که هستم

ربا عی پنجم

بیا با و ر کنم دنیا قشنگه

بتو فا نها د ل د ر یانهنگه

بیا تا د ر د و چشم مهربونت

ببینم رنگ خوشبختی چه رنگه

رباعی چهارم

به سینه آ ر ز وها را ربود ند

صنوبرهای ما د رخون غنودند

شبی د ر ا شک من بر گونه ماه

به قوهای سپید آ تش گشود ند

دوبیتی سوم

چک وچک میچکه با رون سرمن

قفس شد عا قبت با ل و پر من

بها ر ا و مد شقا یقها شکفتند

تو ا ما نیستی د و ر و بر من

دوبیتی دوم

سحرگل کرده امشب توی جانم

شده رنگی سراسر آ سما نم

بدون با ل وپردرحال پرواز

به دشتستا ن سرخ ا رغوا نم

اولین دوبیتی

هوای خونه سرده سرده بی تو

دلای کفترا پر د ر د ه بی تو

به پشت پنجره توباد و بارون

گلای تو گلدون زرد ه بی تو