شرف یعنی که آزادی دگر هیچ

قدم در راه پر توفان نهادن

چو ققنوسان در آتشها که زادن

شرف یعنی که آزادی دگر هیچ

به ذلت هرگز هرگز تن ندادن

مهدی یعقوبی

به هنگام سکوت شرزه شیران

به گنداب و لجن در ارتزاقند

پی یک استخوانی بر رواقند

به هنگام سکوت شرزه شیران

سگ بی شرف در واق واقند

مهدی یعقوبی

برای قبر زینب کودکان را

یک عده قاتل و جانی جهانند

به پشت پرده های دین نهانند

برای قبر زینب کودکان را

به خاک و خون که ملاها نشانند

مهدی یعقوبی

چراغ ماه چشمانت شبانه

نسیمت می شود بر لب ترانه

پر و بالم دهد تا بیکرانه

به زیر سقف ایوان سکوتم

چراغ ماه چشمانت شبانه

جهان زیبایی اش بی انتها بود

اگر دلها سبکبال و رها بود

محبت بیدریغ آیین ما بود

اگر من دوستت دارم خدا بود

جهان زیبایی اش بی انتها بود

بدون آب و نان شاید شود زیست

مرا بی تو جهان تاب و توان نیست

تو گویی در تنم روح و روان نیست

بدون آب و نان شاید شود زیست

بدون عشق تو ای مهربان نیست

مهدی یعقوبی

شب هر چه تیره و تاریک اما

زمستان گرچه دائم زمهریر است

به پشتش نوبهاری دلپذیر است

شب هر چه تیره و تاریک اما

به رفتن ای دل من ناگزیر است

مهدی یعقوبی

به دنبال کسی هستم که او نیست

افقها را به چشمم رنگ و بو نیست

شرابی مستی آور در سبو نیست

به مثل مرغ سرگردان به پرواز

به دنبال کسی هستم که او نیست

مهدی یعقوبی

تویی دریایی از عطر گل سرخ

تو خورشیدی شب قیرینه من

طلوع ماه در آیینه من

تویی دریایی از عطر گل سرخ

نفس در هر نفس در سینه من

مهدی یعقوبی

به مرگ هرگز که من باور ندارم

به مرگ هرگز که من باور ندارم

به سوی بینهایت در گذارم

به شکل دیگر هستی پس از مرگ

رها از پیکرم ره می سپارم

مهدی یعقوبی

چرا گور عرب ها از طلایند

در ایران سفره ها خالی چرایند

چرا گور عرب ها از طلایند

چرا کفتارها عمامه بر سر

به مهد شیرهای آریایند

مهدی یعقوبی

زنان فاحشه با چادر هستند

به منبر روز و شب در غر غر هستند

به جای مغز در سر آجر هستند

به پایتخت ملاها که در قم

زنان فاحشه با چادر هستند

مهدی یعقوبی

چیستان

نماد مومنین روی زمین بود

به خدمت روز و شب در راه دین بود

لبش آیات قرآن مجید و - 

به دستانش ولیکن وازلین بود

مهدی یعقوبی

سر آغاز و سر انجام جهان عشق

زمین و آسمان تا بیکران عشق
سر آغاز و سر انجام جهان عشق

من و تو می رویم اما بماند

بهار بی خزان و جاودان عشق

مهدی یعقوبی

به جای دین اگر انسانیت بود

روان بر روی لبها خنده چون رود

رها از طبل جنگ و آتش و دود

جهان میشد گلی زیبا و خوشبو

به جای دین اگر انسانیت بود

مهدی یعقوبی

اگر عشقت که ایرانم نباشد

اگر عشقت که ایرانم نباشد

همان بهتر تن و جانم نباشد

بهاری بی خزان با تو که هرگز

دمی عالم زمستانم نباشد

مهدی یعقوبی

خدا باشد نباشد زندگی هست

خدا باشد نباشد زندگی هست

مرا رویای گلها می کند مست

من آن رودم که از عشقی اثیری

به دریا با دل شیدا که پیوست

مهدی یعقوبی

در عالم در پی زیبایی هستم

محبت در دلم گل توی دستم

از عطری بینهایت مست مستم

به تندرها غزلخوانان پر افشان

در عالم در پی زیبایی هستم

مهدی یعقوبی

مذاهب منشا جهل و جنونند

مذاهب منشا جهل و جنونند 

غل و زنجیر و تزویر و فسونند

کتاب وحشت و آیات کشتار

به هر دم در پی حمام خونند

مهدی یعقوبی

جهنم با خیالت در بهشتم

جهنم با خیالت در بهشتم

در آتشها شکوفا شد سرشتم

به قلبم زیر چتری از گل سرخ 

غزلخوانان من عشقت را نوشتم

مهدی یعقوبی

به زیر ضربه شلاق یک مرد

تمام زندگی آکنده از درد

به زیر ضربه شلاق یک مرد

زنی آتش به خود زد در شب سرد

به زیر شعله هایش خنده می کرد

مهدی یعقوبی

برای آش نذری در محرم

چرا ما اینچنین خرد و حقیریم

به ملاهای بوگندو اسیریم

برای آش نذری در محرم

سر و جان داده با ذلت بمیریم

مهدی یعقوبی

منم گلبوته ای وحشی به کهسار

منم گلبوته ای وحشی به کهسار

از عشقی آتشین جانم که تبدار

به یادش تا سحرگاهان برقصم

به زیر طبل تندر در شب تار

مهدی یعقوبی

به منبر گرگها در شکل انسان

قدم در هر قدم مشتی دعاخوان

به منبر گرگها در شکل انسان

زمان گویی هزار و چارصد سال

عقب بر گشته در تاریخ ایران

مهدی یعقوبی

تو در آغوشمی باز هم دوباره

تو در آغوشمی باز هم دوباره

دلم آکنده از عطر بهاره

لبم بر روی لبهایت شبانگاه

به رویم می زند چشمک ستاره

مهدی یعقوبی

تابستان 67

به لبخندی به دژخیمان « نه » گفتند

میان لجه ای از خون که خفتند

به زیر خاکشان کردند و اما

دوباره باز گلگون تر شکفتند

مهدی یعقوبی

تنم اینجا و روحم بال افشان

به قعر سینه ام آتشفشانهاست

در احساسم شکوه بیکرانهاست

تنم اینجا و روحم بال افشان

به دنبال کسی در کهکشانهاست

مهدی یعقوبی

عزاداری مبدل شد فش شوعزاداری مبدل شد فش شو

محرم میهنم ماه تلاش است

دوان امت به سمت دیگ آش است

عزاداری مبدل شد فش شو

سفر رو در شمال هر کس یواش است

مهدی یعقوبی

خدا فرموده بر رهبر که کنسرت

بکش ، دزدی بکن مالت حلال است

به گردن های قاتلها مدال است

ولی ایران اسلامی که کنسرت

خدا فرموده بر رهبر محال است 

مهدی یعقوبی

راز

نمی داند کسی اسرار بودن

غیار از راز عالم را  زدودن

به پیش از مرگ همانجایی که بودی

پس از مرگت که خواهی پر گشودن

مهدی یعقوبی

لبت طعم شراب سرخ گیلاس

نگاهت می دهد عطر گل یاس

لبت طعم شراب سرخ گیلاس

کنارت گرمی سوزان خورشید

به قلبم میکنم هر دم که احساس

مهدی یعقوبی

به رویایت که شاعر می شوم من

تو گویی گاه ساحر می شوم من

به یک پروانه ظاهر می شوم من

به شبها زیر چتر ماه ناگاه 

به رویایت که شاعر می شوم من

مهدی یعقوبی

کتابی شد مقدس ترسناک است

کتابی شد مقدس ترسناک است

به مذهب کور و کر بودن ملاک است

اگر یک دم کنی حتی که تردید

سرت از تن جدا بر روی خاک است

مهدی یعقوبی

دوبیتی عاشقانه

میان دشت های بی کرانه

به دستت یک سبد شعر و ترانه

به لبخندی نگاهم کردی آنگاه

دوبیتی های من شد عاشقانه

مهدی یعقوبی

بر آنم تا کنم میخانه ای باز

پرستوها افق در حال پرواز

به بام خانه باران می زند ساز

اگر بر گردم ایرانم به روزی

بر آنم تا کنم میخانه ای باز

مهدی یعقوبی

یکی بیژن یکی چی چی امامو

یکی بیژن یکی چی چی امامو

یکی هم قل قلی و سام و لامو

یکی کشک و گزو و عین و غینو

 همه در خدمت حفظ نظامو

مهدی یعقوبی

بهشت آنجا که تو باشی کنارم

بهشت آنجا که تو باشی کنارم

به روی شانه هایت سر گذارم

دو چشمت را به چشمانم بدوزی

به اوج آسمانها پر در آرم

مهدی یعقوبی

تو بر گردی اگر

سرش را زیر بالش می گذارد

در آغوشش به رویا می فشارد

تو برگردی اگر ، می خواند آرام :

درخت سیب سرخم گل در آرد

مهدی یعقوبی

بیت رهبر

هر آنجایی فساد و رشوه بر پاست

سخن از اختلاس و جنگ و دعواست

به هر جایی که قتل و کشت و کشتار

اثر از بیت رهبر روی آنجاست

خانه مجانی تا بطری تحتانی

در ایران خانه ی مجانی ما

بدل شد بطری تحتانی اما

به قربان عبا و شال سبزت

تو باز هم معجزه کردی اماما

مهدی یعقوبی

در ایران ارزش انسان به ریش است

در ایران ارزش انسان به ریش است

به داغ روی پیشانی به نیش است

هر آنکس قاتل و دزد و قرمساق

مقام و مال و ایمانش که بیش  است

مهدی یعقوبی

کلام عشق

به گوشت زمزمه آغاز کردن

کلام عشق را ابراز کردن

به دندان دکمه پیراهنت را

به لبخند لطیفت باز کردن

مهدی یعقوبی

به پیشانی که جای مهر اما

چفیه دور گردن می گذارند

به روی گرده مردم سوارند

به پیشانی که جای مهر اما

شرف اندازه یک جو ندارند

مهدی یعقوبی

سحرگاهان که دریا موج در موج

سحرگاهان که دریا موج در موج

کبوترهای زیبا فوج در فوج 

مرا بر روی پرها می نشانند

به دشت آسمانها اوج در اوج

مهدی یعقوبی

کدام اسلام رحمانی چه دینی

تو شمشیری که بر فرق زمینی

سراسر وحشت و مرگ آفرینی

قدم در هر قدم حمامی از خون

کدام اسلام رحمانی چه دینی

مهدی یعقوبی