به روی سفره هامان نان نداریم

نشان از خنده در ایران نداریم
به دل جز درد  بی پایان نداریم
ببین بمب اتم داریم اما 
به روی سفره هامان نان نداریم

دوبیتی صد و دوازدهم - مهدی یعقوبی

جهان من ذره ای بی انتهایم

به  تاکستان  آزادی  سرایم

از اعماق دل منظومه عشق

به مستی میدهد گل شاخه هایم

دوبیتی صد و یازدهم - مهدی یعقوبی

به خواب آواز مرغان توی گوشم

دو خورجین عطر باران روی دوشم

به شب در کوچه بر ارابه نور

می از« دیوان حافظ » می فرو شم

دوبیتی صد و دهم - مهدی یعقوبی

ببین کارون همه خشکیده آبش
غل و زنجیره  شبها  آفتابش

کبوترهای  ما  رو  سر  بریدند

پراز کابوسه هر پروانه خوابش

دوبیتی صد و نهم - مهدی یعقوبی

به پچ پچ گوش هم مرغان بگویند

بهاران  در  افقها  پیش  رویند

چه زیبا  می شود  زیبا  دماوند

به هنگامی  شقایقها  برویند 

دوبیتی صد و هشتم - مهدی یعقوبی

من آن چوپان به دشت آسمانم

به هر شب تا سحر نی بر لبانم

به هی هی گله گله ابرها را

به  صحراهای بی باران  برانم

دوبیتی صد و هفتم - مهدی یعقوبی

زنم، یک برده در بازارکارم

از آغاز  تولد  در  حصا رم

به حکم آیت الله های خونخوار

در ایران میکنندم سنگسارم

دوبیتی صد و ششم مهدی یعقوبی

خبر در سینه ام آتش بر انگیخت

همه گلهای سرخم بر زمین ریخت

تو رفتی ناگهان در خانه بر سرو

پرستویم خودش را دار آویخت

دوبیتی صد و پنجم - مهدی یعقوبی

دوبیتی  را دگرگون می نویسند

به روی آب کارون می نویسند

کبوترهای  آزادی  به  پرواز

در آتش ها دل خون می نویسند

دوبیتی صدوچهارم

مرا در بادها از خود خبر نیست

بجز آتش به رگها یم د گر نیست

به رویا روی آیینه به  گهگا ه

شگفتا ذر ه ای از من اثر نیست

دوبیتی صد و سوم

قناری از قفس  پروا ز میکرد

دلش را عا شقی  درسازمیکرد

به ضرب آهنگ باران نرم نرمک

درختی  چتر گل را با ز میکرد


مهدی یعقوبی

دوبیتی صد و دوم

نمی دانم به پشت پرده ها  کیست

معمای جهان در زیر و بم  چیست

تما م  زند گی د ر خا نه  من

یکی  د ر  میز ند اما  کسی  نیست

مهدی یعقوبی

دوبیتی صد و یکم

شبانگاهان که تاکستان بخواب است

د لم هر ذ ره سیلا ب  شرا ب  است

به شبگیران  فرا ز دشت  خو ر شید

در  آ بی ها  پر و با ل عقا ب است

دوبیتی صدم - مهدی یعقوبی

تودشتی شعله ور از ارغوانی

صدای  بال  مرغان  آسما نی

درین گمدره های ژرف اندوه

پل  رنگین کما ن ِ  مهر با نی   

دوبیتی نود و هشتم - مهدی یعقوبی

تو رویا یی  دل  آیینه ها یی

نسیمی  د ر  افقها ی  طلایی

تو دشت آسمان در واحه صبح

به چشما ن عقابان  د ر هوایی

دوبیتی نود و هفتم - مهدی یعقوبی

 

غروب از راه می آمد کمی زرد
نسیمی میگذشت از تپه ها سرد
فراز صخره ها چوپان به صحرا
به نی گلپونه ها را خواب می کرد
مهدی یعقوبی

  

دوبیتی نود و ششم - مهدی یعقوبی

تصویری از با لکن خانه ام درهلند

جهان من  گریه ابری  غریبم

د ر آتش ا ز ازل  روی  صلیبم

سر افتا د ه ی یک مرغ و حشی

بها ر ا ن د ر کنا ر با غ سیبم

دوبیتی نودوپنجم - مهدی یعقوبی

به سرما رازقی هایم که مردند

ترنم ها  به  لبها یم   فسر د ند

کبوترها تن هم را به اشکی

به رعدوبرق وبارانها  فشردند

دوبیتی نود و چها رم - مهدی یعقوبی

به کوچ مرغکان در باد وباران

پس از  توفان  زرد  برگریزان

تو تنها مانده ای سرسبز ای کاج

به  روی  برفها ی  کوهساران

دوبیتی نود و سوم - مهدی یعقوبی

بلم ها را دل کا ر و ن  شکستند 

غز لها  ر ا به لبها  نیزه  بستند 

به رویا روی قمری ها ی  عاشق

هز ا ر ا ن  جوخه آ تش نشستند